سوال و جواب های خیانت زن به شوهر

شوهرم فردی شدیدا عصبی مزاج، بدبین وخشک رویی هست.(پارانوئید) به طوری که همه فامیل حتی خانواده خودش هم به این حقیقت معترفند. من حدود ۹ سال بود که بنا به اقتضای زن بودنم تشنه محبت و احترامش بودم اما افسوس که همیشه بین ما تحقیر بوده و ناسازگاری... . هم بعد از سالها سرکوب شدن عواطف واحساساتم متاسفانه اسیر وسوسه های درونی ام شدم و با آگاهی از بزرگی یک گناه از سر خلاء محبت و شایدم لجاجت کور در مسیر زندگیم مقداری پام لغزید. و با فردی (استاد دانشگاهم) مدتی آشنا شدم و یک رابطه ساده تبدیل به صمیمیت شد. ایشان برعکس شوهرم هم مودب بود هم خوشرو وهم به ظاهر محترم و باسواد و در ضمن همسرش را طلاق داده بود و مجرد بود. متاسفانه بیشترین دلیل این اتفاق من بودم و ایشون مقصر واقعی نبود.

من هم با خودم و هم با شوهرم لج کرده بودم و نمیدانم میخواستم چه چیزی رو اثبات کنم!

خودم هم باورم نمی‌شود مرتکب چنین عمل زشتی شدم. رابطه دوستی ما بیشتر از طریق نت بود وبارها باهم چت کردیم اکثرا معمولی و دوستانه بود. ولی متاسفانه ۲بارهم از خطوط قرمز گذشتیم و بعد هر دو پشیمان شده و تکرار نکردیم. چند بارهم یواشکی سوار اتومبیلش شدم و با هم صحبت کردیم و به دستانم دست زد (خدا مرا ببخشد)  ولی بیشتر از این، هیچ اتفاق شوم دیگری بین ما نیافتاد. اما بعداز چند ماه من با یک تلنگر یکدفعه به خودم آمدم و از نیمه راه یک گناه بسیار بزرگ توبه کرده وبرگشتم. و با درخواست من این رابطه قطع شد. من تا لب پرتگاه یک گناه کبیره و نابخشودنی رفتم اما فکر می کنم خدای بزرگ بهم توفیق داد و به خودم اومدم. با اینکه نزدیک ۱ ساله دیگر از این ارتباط دست برداشتم وقطع رابطه دوطرفه برقرار است وبا اینکه از آن زمان روزی نیست که این عمل من یادم نیافتد و از خدا دائم زیر لب با حالی زار طلب بخشش نکنم

اما بازهم از ترس خدا وجزای آخرت میترسم و لحظه ایی خیالم راحت نمی‌شود. چون من فردی نبودم که به طرف چنین اعمال پستی بروم و حالا در خود عذاب می کشم. هم امید بخشش دارم چون هوای مرا داشت وبا یک تلنگر نگذاشت بیشتراز این جلو بروم و آلوده شوم وهم خوف دارم در قیامت مقابل شوهرم و دیگران رسوا شوم.با اینکه می دانم خدا ستارالعیوب است و مرا متوجه اشتباهم کرد و خودش فرموده توبه کنندگان رو می‌بخشد،اما باز هم خجالت میکشم و می ترسم مرا هنوز نبخشیده باشد. من زندگی‌ام را دوست دارم با اینکه شوهرم همان آدم سابق و همان خصوصیات را هنوز دارد، اما لایق این رفتار من نبود و حقش بر گردنم سنگینی می کند. شما را به خدا  این دل پرآشوب و نگرانم را راهنمایی کنید بلکه کمی آرام شوم.

با عرض سلام و تحیت محضر شما خواهر محترم

همانگونه که به خوبی اشاره فرمودید، توبه نسیم رحمتی است که از سوی خالق بی همتا، به بندگان ارزانی شده است و توبه محقق نمی شود مگر اینکه شخص، راهی برای بازگشت گذاشته باشد.

قطع نظر از عوامل و زمینه ها، اینکه حضرتعالی در برهه ای از زمان گرفتار وسوسه و رفتاری ناشایست شده اید، جای تاسف دارد، اما مفتخر شدن شما به توبه و متنبه شدن در آغاز راه، همگی نشان از طینت پاک و گذشته درخشان و همراه با معنویت جنابعالی است، و اگر جز این بود، وجهی برای ندامت و پشیمانی و از همه مهمتر توفیق الهی نسبت به شما وجود نداشت.

خواهر محترم!

آنچه که مهم است این است که شما از گذشته خود درس بگیرید و با دقت بیشتر و شناسایی منافذ وسوسه، راه را برای دیگر نیرنگها و خدعه های شیطان رجیم ببندید. چیزی که از شما توقع می رود این است که گذشته را با توبه جبران کنید، و نه اینکه گرفتار وسواس و یا افسردگی و...شوید. چرا که وسواس و افسردگی می تواند زمینه مشکلات دیگری را فراهم آورد و طبعا چنین وضعیتی مورد رضای خداوند متعال نیست.

آنچه که خدای متعال از شما می خواهد توبه است، که ان شاءالله اتفاق افتاده است و از این به بعد سعی شما در نشکستن توبه باشد. یقینا با چنین وضعیتی رحمت خدای بزرگ شامل حال شما خواهد بود و بنابر آموزهای دین مبین، در چنین صورتی ترس شما از خدا و قیامتبی پایه و اساس خواهد بود.

البته اینکه از خدای خود شرمسار باشیم (به خاطر کرده ها و نکرده ها، به خاطر بی ادبیها و حتی عبادات کذایی!!) توفیقی الهی است، اما این شرمساری اگر مقرون امید و نشاط باشد، ارزشمند است، چرا که امید سبب تحرک و بالندگی در مسیر عبودیت است ولی اگر همراه با یاس و افسردگی و...شود، نه تنها مفید و ارزشمند نیست که خلاف ارزش است و زیانبخش.

به یاد داشته باشیم که در دین مبین اسلام، چیزی به نام بن بست وجود ندارد.

چند پیشنهاد:

در زندگی مشترک، با توکل به خدای متعال سعی کنید؛

مسیر سازگاری بیشتر را طی کنید و بر نقاط مثبت زندگی مشترک و همسرتان، تمرکز بیشتری داشته باشید،

از حدیث نفس مبنی بر ناکارامدی همسر اجتناب نمایید، و خود را

منبع: سایت جمعیت خانواده

اینترنت و شبکه های گسترده...